จุดเริ่มต้น…
ตอนที่อาจารย์บอกว่าจะให้จับกลุ่มทำนิตยสาร
ให้แต่ละคนเลือกว่าตัวเองจะทำงานตำแหน่งไหน
ตอนนั้นก็คิดหนักเหมือนกันว่าอย่างเราจะไปทำส่วนไหนได้บ้าง จะเป็นบก. ความรับผิดชอบก็ไม่ค่อยจะมีซักเท่าไหร่ จะเป็นช่างภาพก็พอได้แต่ไม่ค่อยสวย จะเป็นกราฟฟิกศิลปะก็ค่อนข้างแย่ สุดท้ายเหลือแค่นักเขียน ในใจก็คิดว่าเราชอบอ่านหนังสือนะ มันอาจจะทำให้เราเขียนได้ดีก็ได้นะ ปิ๊ง! สุดท้ายมาลงเอยที่การเป็นนักเขียน
เครียดเรื่องตำแหน่งหน้าที่ยังไม่สะใจ ต้องมานั่งเครียดอีกว่าจะได้ไปอยู่กลุ่มไหน ==”
ถึงกับกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ได้เจอคนดีๆ ฮ่าๆ วันนี้ออกไปจับฉลากเป็นคนท้ายๆ โอ้ยยย ตื่นเต้นนนน พอจับขึ้นมาได้เลข 3 รีบชะเง้อไปดูบนกระดานว่ามีใครบ้าง พอเห็นชื่อนิวกับแม็คเกือบกรี๊ด
เพราะว่าได้ทำงานร่วมกันมาหลายงานแล้ว
กำลังใจจึงเริ่มมา
หลังจากนั้นก็ลุ้นอีกสามคน ปรากฏเป็นสมาชิกทั้งหมดดังนี้…
นิว – บรรณาธิการ แม็ค
–
ช่างภาพ
พอร์ช – นักเขียน จีจี้ – นักเขียน
ตั๊ก
– กราฟฟิก จี
–
กราฟฟิก
เส้นทางไม่ง่ายเลย…
หลังจากนั้นเราก็มีการประชุมกันหลายต่อหลายครั้ง
เพื่อหาข้อสรุปหลายๆเรื่อง
ตั้งแต่คอนเซปท์หนังสือ
ชื่อหนังสือ คอลัมน์ต่างๆ นายแบบ
นางแบบ เยอะแยะไปหมด ได้ข้อสรุปบ้าง คิดเห็นไม่ตรงกันบ้างในช่วงแรกๆ
แต่ทุกคนก็พยายามปรับตัวเข้าหากันเป็นอย่างดี
เพื่อให้นิตยสารของเราออกมาเป็นรูปเล่มที่สมบูรณ์ที่สุด
หลังจากที่เราได้มีการแบ่งหน้าที่ที่ชัดเจน ว่าใครจะทำในส่วนไหนบ้าง คอลัมน์ไหนใครเขียนบ้าง ทุกคนก็ค้นหาว่าใครจะเขียนอะไรแบบไหน เพื่อให้ตรงกับคอลัมน์ที่วางเอาไว้
จากที่ตัวเองเคยคิดว่าอ่านเยอะจะช่วยทำให้เขียนได้ดี ดูเหมือนจะไม่ค่อยเป็นจริงซักเท่าไหร่ หลังจากเขียนคอลัมน์เสร็จ ต้องอ่านทวนอีกหลายๆ รอบ เพราะชอบเขียนวนไปวนมา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม --“ ตอนนี้มีความคิดว่าตัวเองควรอยู่แผนกตรวจคำผิดมากกว่า
นี่ซินะ อานิสงค์จากการอ่านของจริง!!! ฮ่าๆ
จุดหมายที่เราเฝ้ารอ…
ในที่สุดวันที่เราได้เห็นนิตยสารของเราออกมาเป็นรูปเล่มก็มาถึง
ความรู้สึกแรกตอนที่ไปโรงพิมพ์คือตื่นเต้นมาก คิดในหัวตลอดว่าเค้าจะเรียงหน้าผิดมั๊ย ไฟล์เราจะพังมั๊ย ภาพเราจะแตกมั๊ย เพราะว่าเคยมีประสบการณ์แย่ๆ
กับการพิมพ์หนังสือ เลยกังวลนิดหน่อย
แต่สุดท้ายนิตยสารของเราก็ออกมาเป็นรูปเล่มเรียบร้อยและสวยงาม พอได้เปิดดูก็รู้สึกว่าเห้ย นี่เหรอนิตยสารที่เราทำกับเพื่อนๆ นี่ใช่มั๊ยที่เราลงทุนลงแรง ใช้สมอง
และอดหลับอดนอนกันอยู่หลายวัน
ความตั้งใจของเรามันสำเร็จแล้วนะ
เวลาได้เห็นก็จะรู้สึกภูมิใจว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในการทำนิตยสารเล่มนี้ให้สำเร็จออกมาได้
สองข้างทาง…
ในการทำงานครั้งนี้
ตัวเราเองได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง
ได้รู้นิสัยของเพื่อนหลายๆ คน
ไม่ใช่แค่เพื่อนในกลุ่มเท่านั้น
เพื่อนกลุ่มอื่นๆ ก็ด้วย
ทำให้รู้ว่าเพื่อนไม่เคยทิ้งกัน
ไม่ว่าใครจะมีปัญหาอะไรก็แล้วแต่
เพื่อนพร้อมที่จะยื่นมือให้ความช่วยเหลือกันเสมอ เพื่อนคอยให้กำลังใจกันในวันที่มีใครสักคนท้อแท้ เพื่อนจะคอยจับมือพาเดินไปด้วยกันจนถึงจุดหมาย…
รักนะ
SEASONS
CHANGE
รักนะ ECT16
<3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น